PASOŻYTY

Pasożyty ludzkie, podobnie jak pozostałe pasożyty są organizmami żerującymi na innych organizmach, w celu zdobywania pokarmu. Pasożyty spotykamy zarówno u ludzi, zwierząt, jak i roślin. Część z nich żyje na zewnątrz ciała jak kleszcze, wszy, a inne w środku takie jak tasiemce, glizdy, włosienie czy owsiki. Niestety, wielu z nas nie zdaje sobie sprawy, że może być żywicielem innego organizmu. Światowa Organizacja Zdrowia alarmuje, że pasożyty i robaki są jedną z najczęstszych przyczyn zapadania na choroby będące bezpośrednim zagrożeniem dla ludzi. Aż 90 proc. światowej populacji może być nosicielami pasożytów. Każdego roku zabijają kilka milionów osób na świecie. Do zakażenia pasożytami dochodzi najczęściej w wyniku niewłaściwej higieny, spożycia zakażonego jedzenia lub wody.

Pasożyty: objawy

Pasożyty żyją w różnych miejscach ciała ludzkiego. Z tego powodu ich występowanie wiąże się z wieloma objawami. Człowiek w pełni sił może nawet nie zauważyć faktu, że jest nosicielem pasożytów. Konsekwencje są poważniejsze w przypadku osób z obniżoną odpornością lub gdy w organizmie pasożyt żyje już długi czas i zaczyna się niebezpiecznie rozmnażać. Jedne z pierwszych objawów pasożytów w organizmie człowieka, które powinny wzbudzić niepokój i skłonić do weryfikacji organizmu to:

  • niespotykane wcześniej zatwardzenia i rozwolnienia,
  • gazy, wzdęcia i zapalenie jelita drażliwego,
  • wypadanie włosów i rozdwajanie się paznokci,
  • chroniczne bóle brzucha, biegunki, zaparcia, zatrucia pokarmowe, gazy, wzmożony lub osłabiony apetyt, brak uczucia sytości po posiłku,
  • problemy skórne – wysypki, pokrzywki, zmiany trądzikowe, suchość i świąd skóry,
  • podkrążone oczy i rozszerzone źrenice,
  • niezdrowe rumieńce,
  • depresja, uczucie niepokoju i podenerwowania, nieustanne zmęczenie, bóle głowy, apatia, kłopoty z zasypianiem, halucynacje, zgrzytanie zębami przez sen, lekki sen,
  • częste infekcje górnych dróg oddechowych i moczowych,
  • bóle mięśni i stawów,
  • alergie lub astma oskrzelowa,
  • migreny,
  • szumy w głowie.

Zapraszam do mojego gabinetu. Za pomocą medycyny bioinformacyjnej  tj. biorezonansu  Mezator M1  z 95% dokładnością wykrywam obecność ponad 870 różnych patogenów tj: pasożytów, grzybów, bakterii, wirusów, nawet te które są bardzo trudno wykrywalne labolatoryjnie. W przeciągu 1,5 h jestem w stanie zweryfikować większość organów pod względem ich funkcjonowania oraz obciążających je patogenów.

Możliwa jest także ich eliminacja bez żadnych leków!

Tasiemiec

Najbardziej znany pasożyt – tasiemiec, który może osiągać długość nawet kilku metrów. Żyje w ludzkich i zwierzęcych jelitach. Tam umiejscawia się przy pomocy specjalnych przyssawek, które mocują go w jednej pozycji. Dostaje się do naszego organizmu w surowym lub niedogotowanym mięsie (głównie wołowinie). Obecność tasiemca może być bezpośrednim zagrożeniem dla ludzkiego życia – potomstwo pasożyta może przedostawać się do innych narządów.

Najczęstsze objawy zakażenia tasiemcem to:

bóle głowy, bezsenność, znużenie, nadmierna pobudliwość nerwowa, wilczy apetyt lub brak apetytu, nudności, biegunki, wymioty, bóle brzucha, spadek masy ciała, wysypki i anemia.

Glista ludzka

Kolejnym pasożytem żyjącym w ludzkim ciele jest glista ludzka. Żyje ona w jelicie grubym, do którego dostaje się wraz nieumytymi owocami i warzywami. Jaja glisty ludzkiej dostają się do jelita, stamtąd od układu krwionośnego i oskrzeli, a następnie ponownie do jelit. Pasożyt przemieszcza się przez ludzki organizm, przez co powoduje trwałe uszkodzenie niektórych narządów. Szczególnie możemy to zaobserwować w przypadku oskrzeli.

Objawy zakażenia glistą to:

Częste zapalenie oskrzeli i odoskrzelowe zapalenia płuc, nudności, wymioty, biegunki, bóle brzucha, bóle głowy, brak apetytu, bezsenność i rozdrażnienie. U niektórych osób mogą wystąpić: pokrzywki, wysypki, swędzenie skóry i ataki duszności.

Owsiki

Owsiki to popularne pasożyty, które żyją w okolicy okołoodbytowej, Na ich obecność szczególnie narażone są dzieci w wieku przedszkolno-szkolnym i rodzice mających w tym wieku dzieci. Owsiki dostają się organizmu ludzkiego z nieodpowiednio przygotowanym jedzeniem lub kontaktu z przedmiotami codziennego użytku. Mówi się, że to pasożyt „brudnych rąk”.

Objawy zarażenia się owsikami to:             

notoryczne swędzenie okolic odbytu, które utrudnia zasypianie, zaczerwienienie skóry w okolicy odbytu, pobudliwość nerwowa, osłabienie, brak apetytu, nudności, anemia, bóle głowy. U kobiet owsiki mogą powodować zapalenia narządu rodnego.

Włosogłówka

Włosogłówka to rodzaj nicienia o nitkowatym ciele, długości około 3–5 cm – aż 25% zakażonych nie odczuwa żadnych dolegliwości. Pozostałe cierpią na dolegliwości ze strony układu pokarmowego i nerwowego. Pasożyt, wnikając przednią, włosowatą częścią głowową pod nabłonek śluzówki jelita, żywi się krwią, co może prowadzić do niedokrwistości. U dzieci może nawet dojść do zahamowania wzrostu oraz opóźnienia rozwoju. Włosogłówka żyje ponad rok.  Jaja włosogłówki wydalane z kałem dojrzewają w wilgotnej i ciepłej glebie, a w ich wnętrzu rozwijają się larwy. Człowiek zaraża się, spożywając produkty zanieczyszczone jajeczkami zawierającymi już rozwinięte larwy. W zarażeniu mogą pośredniczyć muchy, przenoszące jajeczka z larwami z odchodów i gleby na produkty spożywcze.

Główne objawy zakażenia to:

Biegunka- może być śluzowo-krwawa, bóle brzucha, chudnięcie i anemia, świąd, pokrzywki i wysypki, rozdrażnienie, bezsenność, osłabienie i bóle głowy.

Węgorek jelitowy

To drobny pasożyt wywołujący chorobę o nazwie węgorzyca, inaczej strongyloidoza. Larwy tego pasożyta wnikają przez skórę, do naczyń krwionośnych, dlatego pierwsze objawy to zaczerwienienie i obrzęk w miejscu wniknięcia, a następnie przemieszczają się przez serce, płuca do dwunastnicy i bardziej odległych części jelita cienkiego, gdzie zagnieżdżają się i osiągają dojrzałość płciową po czterech tygodniach. Z jaj, które zostaną wówczas złożone rozwijają się larwy, które następnie wnikają do światła jelita i razem z kałem są wydalane na zewnątrz. Węgorzyca może rozwijać się również na skutek zarażenia drogą pokarmową (woda, żywność) lub jako nadkażenie przez skórę w okolicy odbytu. Węgorek jelitowy jest tym pasożytem, który obok motylicy wątrobowej pobudza powstawanie najsilniejszego odczynu oraz dużej liczby eozynofilów we krwi. 

Charakterystyczne objawy to:

zapalenie tchawicy, oskrzeli i płuc, a w późniejszym etapie zakażenia: brak apetytu, biegunka, bóle brzucha, anemia, drażliwość, bezsenność, spadek masy ciała, świąd, zadrapania, wysypka, wtórne zakażenia, krwioplucie, duszność.

Giardia lamblia

To  pierwotniak z grupy wiciowców, wywołujący jedną z najczęściej występujących chorób pasożytniczych u ludzi, psów i kotów – giardiozę. Człowiek zaraża się lamblią drogą pokarmową. To choroba, z którą zmaga się prawie każde dziecko. Można zetknąć się z nią w toaletach, w piaskownicy, a nawet w wodzie na basenie. Wystarczy, że spożyjemy zanieczyszczone cystami jedzenie lub wodę, a w naszym organizmie z cysty wydostaną się postacie pasożytnicze giardii, które zaczną się mnożyć i kolonizować ściany jelita cienkiego. Zarazić może nas też nasz pies lub kot. U większości chorych przebiega bezobjawowo, a pasożyt zwalczany jest przez układ odpornościowy. U pozostałych osób pojawiają typowe objawy jak poniżej.

Charakterystyczne objawy:

biegunki  gdzie dochodzi do upośledzenia wchłaniania tłuszczów, węglowodanów,  kwasu foliowego, laktozy oraz witamin A i B12 – wynika to z uszkodzenia błony śluzowej jelita, podrażnienie trzustki i żółtaczka, złe samopoczucie, cuchnące i tłuszczowe stolce, skurcze i wzdęcia, nudności, chudnięcie , wymioty.

Przywry – najgroźniejsze pasożyty

krwionośnych pęcherza moczowego i jamy brzusznej człowieka. Obecność przywr w drogach żółciowych, jelicie grubym lub pęcherzu moczowym jest znaczącą przyczyną zachorowań na nowotwory tych narządów. Do zakażenia ludzi może dojść, gdy pijemy zanieczyszczoną wodę (z jezior, strumieni), jemy żywność, która została umyta Przywry – gromada pasożytniczych płazińców o ciele płaskim, nieczłonowanym, opatrzonym przyssawkami: gębową i brzuszną. Do najgroźniejszych przywr należą: motylica wątrobowa, pasożytujące w przewodach żółciowych przeżuwaczy, królików, świń i człowieka oraz przywry pasożytujące we krwi, których postacie dorosłe żyją w naczyniach skażoną wodą, od spożycia surowej lub niedostatecznie ugotowanej ryby czy skorupiaków a nawet przez tak niewinną czynność, jak żucie źdźbła trawy, na którym mogą znajdować się larwy.
 Wszystkie przywry potrzebują mięczaków jako pierwszego, pośredniego żywiciela, w którym zachodzi złożony cykl rozwojowy. Stadium larwy, która przechodzi z mięczaków, może: wejść do drugiego żywiciela pośredniego (ryby, skorupiaki czy inne mięczaki), otorbić się na roślinach lub penetrować bezpośrednio poprzez skórę żywiciela ostatecznego. Przywry najczęściej osiedlają się w wątrobie i drogach żółciowych, bardzo rzadko w innych narządach (trzustce, węzłach chłonnych, układzie moczowym czy tkankach miękkich). Leczenie naturalne ziołami wspomaga proces regeneracji wątroby i pozwala usunąć pasożyty z organizmu. 

Odmiany przywr:
– przywra jelitowa,
– owcza motylica wątrobowa,
– przywra trzustkowa
– ludzka motylica wątrobowa.

Motylica Wątrobowa

Motylica wątrobowa (łac. Fasciola hepatica, przywra wątrobowa, przywrzyca wątrobowa, choroba motylicza) jest pasożytem o złożonym cyklu rozwojowym, wywołującym fascjolozę u człowieka. Motylica wątrobowa to przywra, która może dorastać do pięciu centymetrów długości. Ciało ma lekko przeźroczyste, spłaszczone, w kolorze biało-szarym, a kształtem przypomina listek. Posiada specjalną osłonę, która chroni ją przed strawieniem w układzie pokarmowym żywiciela, a zarazem ma kolce, ułatwiające jej przymocowanie się do ścianek narządów wewnętrznych organizmu, na którym pasożytuje.

Objawy:

Choroba może mieć przebieg bezobjawowy, jednak często występują niezbyt charakterystyczne objawy podczas wędrówki larw do wątroby. Obserwuje się wtedy niestrawność, osłabienie, świąt skóry w postaci pokrzywki, nudności, wymioty, stan podgorączkowy lub gorączka, czasami powiększenie wątroby i śledziony, a także ból brzucha, szczególnie w okolicy prawego podżebrza. Po fazie wstępnego utajenia choroba może obrać ostry przebieg już na tydzień od zarażenia. Objawy mogą utrzymywać się nawet kilka miesięcy. Gdy choroba ma postać przewlekłą, poza zaostrzeniem okresowym objawów, pojawiają się dolegliwości związane z zablokowaniem dróg żółciowych, czyli żółtaczka i świąd skóry. Rzadko dochodzi do powikłań wynikających z zamknięcia dróg żółciowych, którymi są zapalenie pęcherzyka żółciowego lub zapalenie trzustki.

Wymienione odmiany przywr mogą wywoływać ataki mięśniowe, bóle mięśni i zapalenie mięśni, powodując dystrofię a także fibromialgię, choroby nowotworowe,, AIDS czy cukrzyce. Dorosłe przywry w ścianie macicy powodują skurcze i krwawienia poza okresem menstruacji. Jeśli przedostaną się jajowodami do jamy brzusznej wraz z fragmentami śluzówki macicy, prawdopodobnym rezultatem będzie endometrioza – gruczolistość. Mogą też być przyczyną mięśniaków.

Tęgoryjec

Tęgoryjec ( ancylostoma duodenale) jest to częsty pasożyt człowieka, który docelowo bytuje w dwunastnicy. Występuje prawie we wszystkich obszarach geograficznych, w tym w Polsce. Posiada od 8 do 13 mm długości i średnio żyje około roku, choć są doniesienia że może żyć znacznie dłużej, nawet do 8 lat. Pasożyt na zakończeniu tułowia, z obu stron, posiada spłaszczony kształt, przypominający otwory gębowe, które są wyposażone w haczyki podobne do szczęki z dwoma zębami. Dorosły osobnik żywi się krwią żywiciela wysysaną ze ścianek jelita lub dwunastnicy. Samica wydala do 25000 jaj dziennie, które wraz z kałem wydostają się do środowiska. Zakażenie następuje poprzez jaja pasożytów znajdujących się w glebie, z których rozwijają się larwy. Przy odpowiedniej temperaturze i wilgotności są one gotowe do inwazji przez wiele tygodni. Reagują na bodźce dotykowe i cieplne ze strony człowieka, co umożliwia im czynne wniknięcie przez nieuszkodzoną skórę i dostanie się do naczyń krwionośnych. Następnie dostają się kolejno do prawej komory serca, płuc, tchawicy i gardła. Połknięte larwy osiągają dojrzałość w jelicie cienkim. Szacuje się, że obecnie tęgoryjcem dwunastnicy może być zainfekowanych od 576 do 740 milionów ludzi. Wiele zarażonych osób może nie odczuwać żadnych objawów, dlatego jest to dość niebezpieczne dla naszego zdrowia. Dopiero w badaniach wychodzi na przykład anemia, za którą może stać tęgoryjec. Dzieci, które żyją z tęgoryjcem długo, tracą między innymi żelazo, co może prowadzić do zaburzeń związanych ze wzrostem i rozwojem intelektualnym.

Na szczęście zakażenie tęgoryjcem można łatwo leczyć.

Objawy zakażenia:

Wywołuje ankylostomatozę (ancylostomiasis), do objawów której należą:

– świąd i zapalenie skóry,
– niedokrwistość,
– uszkodzenie śluzówki jelita,
– liczne objawy ze strony układu pokarmowego,
– dolegliwości układu nerwowego,
– objawy alergiczne, w tym astmopodobne lub pokarmowe,
– u dzieci niedorozwój fizyczny.